لیمون

برنج را می توان یکی از پیچیده ترین و فنی ترین سازهای کوبه ای دنیا دانست که نقش موثری در گروه دارد. ردپای این ساز را می توان در تاریخ ایران جستجو کرد و می توان آن را یک سلاح ایرانی دانست. اما این تانک به شکل کنونی آن را می توان به دوران قاجار نسبت داد. از نوازندگان بنام تنبک می توان به حاجی خان ضرب جیر، عیسی آقا باش، استاد حسین تهرانی، استاد محمد اسماعیلی، بهمن رجبی و ... اشاره کرد. در این مقاله سعی می کنیم شما را با این ابزار محبوب آشنا کرده و ویژگی های آن را بررسی کنیم.

تشکیل تنبک

تنبک از گل و چوب پخته شده درست می شود. آنها را معمولا روی پوست بره می کشند، از یک گل بزرگ در پشت استفاده می کنند و پوست گوسفند را برای دوام لایه لایه می کنند. این ساز از دو قسمت کلی و استوانه ای تشکیل شده است که قسمت اول (بالا و هنگام نواختن) تقریباً به قطر 25 تا 30 سانتی متر و طول آن 45 سانتی متر است. سطح بالایی آن شیاردار است و از پایین به قسمت دوم متصل می شود، این قسمت استوانه ای باریکتر است که در انتها (پایین) کمی پهن تر است و به سوراخ باز منتهی می شود.

طبل زدن

برای بازی تامپنگ، پای چپ در جلوی پای راست و کمی بالاتر از آن قرار می گیرد. در صورت استفاده از کفش، پای چپ به صورت خودکار بلند می شود. دست راست در آرنج خم شده و مچ دست راست به موازات پوست ران قرار می گیرد.آموزش تنبک در کرج

مچ دست چپ پشت دهانه بزرگ و ساعد چپ بالای دهانه بزرگ مخزن قرار دارد. حرکت دست ها روی طبل باید آسان و بدون انقباض باشد.

اجزای تنبک

1- دهانه بزرگ: بالای پوست کشیده شده. این دهانه باید یک دایره کامل باشد تا صدا در تمام نقاط کناری یکسان باشد.

2- ساقه (محفظه صدا): که قسمت حجمی نامیده می شود، شکل آن کمی محدب است و در ساخت آن بریدگی در عرض آن ایجاد می شود تا در هنگام نواختن طبل لیز نخورد.

3- نفیر (گلو): به باریک ترین قسمتی که بین بدن و دهانه کوچک قرار دارد می گویند. طول آن از تنه تا سوراخ کوچک حدود 26 سانتی متر و قطر بیرونی آن حدود 18 سانتی متر است. یاقوت کبود در خارج به شکل استوانه و در داخل به شکل مخروطی (ترومپت) حک شده است.

4- سوراخ كوچك: سوراخ كوچك نزديك نفير است، در واقع هنگام ضربه زدن با دو دست، صدا از لرزش پوست مي آيد. قطر آن 18 تا 22 سانتی متر است.

5- چرم: معمولاً از پوست گوساله و بز مخصوصاً پوست گردن (به دلیل ضخامت آن) استفاده می کنند. پوست با چسب به لبه بیرونی پوسته بزرگ چسبانده می شود.

انواع سازهای دمبر

1- درام تک تکه

امروزه این مدل تنبک در بین نوازندگان کمتر مورد استقبال قرار گرفته و کمتر تولید می شود. دلیل این امر همانطور که از نام آن پیداست تک تکه چوبی است که برای ساخت ساز استفاده شده است. هنگامی که یک تکه چوب جامد به یک طبل تبدیل می شود، پوستی روی آن کشیده می شود و ابزار آماده استفاده است.

2- شهر چند قسمتی

این مورد نیز مانند مدل یک تکه آن از چوب و چرم ساخته شده است. اما چیزی که ساخت آن را آسان می کند این است که چندین تکه دارد و برای ساخت یک جعبه بشکه به چندین تکه چوب نیاز است.

3- تنباکو فیبر

کمربند تنبک را می توان نسخه مدرن تنبک دانست. ساخت این مدل راحت تر از مدل چوبی است اما کم است. آموزش موسیقی ویولا در کرج

5

کلام پایانی

تنبک یکی از سازهایی است که در فرهنگ ایرانیان جایگاه ویژه ای دارد. این ساز در ورزش تسورخانه بسیار مورد استفاده قرار می گرفت و به عنوان آهنگ رزمی، آغازی برای انگیزه ورزشی خواهد بود، نوعی ساز که معمولاً از خاک برای تسورخانه ساخته می شود.

برنج را می توان یکی از پیچیده ترین و فنی ترین سازهای کوبه ای دنیا دانست که نقش موثری در گروه دارد. ردپای این ساز را می توان در تاریخ ایران جستجو کرد و می توان آن را یک سلاح ایرانی دانست. اما این تانک به شکل کنونی آن را می توان به دوران قاجار نسبت داد. از نوازندگان بنام تنبک می توان به حاجی خان ضرب جیر، عیسی آقا باش، استاد حسین تهرانی، استاد محمد اسماعیلی، بهمن رجبی و ... اشاره کرد. در این مقاله سعی می کنیم شما را با این ابزار محبوب آشنا کرده و ویژگی های آن را بررسی کنیم.

تشکیل تنبک

تنبک از گل و چوب پخته شده درست می شود. آنها را معمولا روی پوست بره می کشند، از یک گل بزرگ در پشت استفاده می کنند و پوست گوسفند را برای دوام لایه لایه می کنند. این ساز از دو قسمت کلی و استوانه ای تشکیل شده است که قسمت اول (بالا و هنگام نواختن) تقریباً به قطر 25 تا 30 سانتی متر و طول آن 45 سانتی متر است. سطح بالایی آن شیاردار است و از پایین به قسمت دوم متصل می شود، این قسمت استوانه ای باریکتر است که در انتها (پایین) کمی پهن تر است و به سوراخ باز منتهی می شود.

طبل زدن

برای بازی تامپنگ، پای چپ در جلوی پای راست و کمی بالاتر از آن قرار می گیرد. در صورت استفاده از کفش، پای چپ به صورت خودکار بلند می شود. دست راست در آرنج خم شده و مچ دست راست به موازات پوست ران قرار می گیرد.آموزش تنبک در کرج

مچ دست چپ پشت دهانه بزرگ و ساعد چپ بالای دهانه بزرگ مخزن قرار دارد. حرکت دست ها روی طبل باید آسان و بدون انقباض باشد.

اجزای تنبک

1- دهانه بزرگ: بالای پوست کشیده شده. این دهانه باید یک دایره کامل باشد تا صدا در تمام نقاط کناری یکسان باشد.

2- ساقه (محفظه صدا): که قسمت حجمی نامیده می شود، شکل آن کمی محدب است و در ساخت آن بریدگی در عرض آن ایجاد می شود تا در هنگام نواختن طبل لیز نخورد.

3- نفیر (گلو): به باریک ترین قسمتی که بین بدن و دهانه کوچک قرار دارد می گویند. طول آن از تنه تا سوراخ کوچک حدود 26 سانتی متر و قطر بیرونی آن حدود 18 سانتی متر است. یاقوت کبود در خارج به شکل استوانه و در داخل به شکل مخروطی (ترومپت) حک شده است.

4- سوراخ كوچك: سوراخ كوچك نزديك نفير است، در واقع هنگام ضربه زدن با دو دست، صدا از لرزش پوست مي آيد. قطر آن 18 تا 22 سانتی متر است.

5- چرم: معمولاً از پوست گوساله و بز مخصوصاً پوست گردن (به دلیل ضخامت آن) استفاده می کنند. پوست با چسب به لبه بیرونی پوسته بزرگ چسبانده می شود.

انواع سازهای دمبر

1- درام تک تکه

امروزه این مدل تنبک در بین نوازندگان کمتر مورد استقبال قرار گرفته و کمتر تولید می شود. دلیل این امر همانطور که از نام آن پیداست تک تکه چوبی است که برای ساخت ساز استفاده شده است. هنگامی که یک تکه چوب جامد به یک طبل تبدیل می شود، پوستی روی آن کشیده می شود و ابزار آماده استفاده است.

2- شهر چند قسمتی

این مورد نیز مانند مدل یک تکه آن از چوب و چرم ساخته شده است. اما چیزی که ساخت آن را آسان می کند این است که چندین تکه دارد و برای ساخت یک جعبه بشکه به چندین تکه چوب نیاز است.

3- تنباکو فیبر

کمربند تنبک را می توان نسخه مدرن تنبک دانست. ساخت این مدل راحت تر از مدل چوبی است اما کم است. آموزش موسیقی ویولا در کرج

5

کلام پایانی

تنبک یکی از سازهایی است که در فرهنگ ایرانیان جایگاه ویژه ای دارد. این ساز در ورزش تسورخانه بسیار مورد استفاده قرار می گرفت و به عنوان آهنگ رزمی، آغازی برای انگیزه ورزشی خواهد بود، نوعی ساز که معمولاً از خاک برای تسورخانه ساخته می شود.